Auteur: admin

If a force is exercised on an object the velocity will change. Force = mass x acceleration. Formula: F = m x a. An object is in the space. If a forewarddriving force is exercised the velocity will increase. The object will have at the front more collisions with gravityparticles than at the backside. It generates a force that counteracts the forewarddriving force. F = F1 – F2 = m x a. If the forewarddriving force F1 doesn’t change, then the acceleration decreases. With the first formula it seems as if the mass of the object increases.

At the border of the universe almost all gravityparticles move away from the center of the universe. The gravityparticles collide at one side against the stars. Therefore these stars move away with great velocity from the center. The velocity of the stars cann’t become greater than the velocity of the gravityparticles. If there was a rocket it would move with the same velocity as the stars away from the center. If the engine is switched on the rocket would move faster than the stars. The velocity can become greater than the velocity of light.

In the universe there were enormous clouds of hydrogen. Gravityparticles went through these clouds and losed part of their velocity. Kinetic energy was transferred ln heat. The temperature of the hydrogen increased. The temperature became very high and the conversion of hydrogen to helium began.

In the earth also gravityparticles lose part of their velocity. Kinetic energy is transferred to heat. That is the cause or one of the causes of the earthheat.

See Dutch text.

A hypothesis has to be tested by observations and experiments.

Place a big, metal ball in a room that is kept at a constante temperature. Measure the temperature in the middle and in the border of the ball.

Place two thick walls of equal size at a small distance from each other. Hang a plate of lead, connected at two long threads, between the walls, in the middle. An iron plate may have a magnetic effect. The classic gravitytheory tells that the plate will stay at its place. The same for the hypothesis. Move the walls so that one wall is close to the plate. The classic gravitytheory tells that the plate is most attracted by the closest wall and will move to this wall over a small distance. According to the hypothesis there is in this situation no gravityforce on the plate from the walls and the plate will stay at its place.

In 2017, in Australia, in a barn, I had a selfbuilt apparatus of wood, lead, an iron thread, thin rope and newspapersheets. I wanted to carry out an almost same experiment. CERN is not at my disposition. The trial was a failure. The forces were too weak to measure.

Some day in my room I was thinking about my hypothesis and the universe. Then I realised that I could explain with the hypothesis the expansion of the universe. My conclusion about the expansion was against the opinion of the astronomers. Most or all accepted those days the theory of the oscillating universe. The big bang caused the expansion of the universe. The attraction between the stars would gradually decrease the velocity of the stars. After a very long time the expansion would cease. Then all the stars would move back to the center of the universe. When all matter was together, again a big bang would follow. According to my hypothesis this is not possible. I made this discovery before July 1983.

To the magazine Scientific American I sent a handwritten article about my hypothesis. I got this article back. In her letter of December 15, 1983, mrs. Linda H. wrote: “We are sorry to say that it is not suited to our limited needs. It was nonetheless good of you to think of us in this connection.”

To the editors of Time I had sent a letter or an article about my hypothesis. At September 12, 1983 they sent me a letter. In this letter, signed by mrs. Joan W., stands: “We appreciate your offering us material for TIME but are sorry we are unable to use it. TIME is a completely staffwritten magazine.”

If an editor writes an article about the hypothesis, then the problem is solved.

In both cases I wrote about the hypothesis, not about my discovery.

In February 1984 I sent a letter about my hypothesis to the KNAW. This is a national scientific institute. I got a letter, dated March 2, 1984, from the Vanderwaals-Laboratorium. In this letter stands that mr. E. d. K. is willing to talk with me about my problem. I made an appointment and met him in a building. He rejected the hypothesis. He proposed a different mechanism of the gravityparticles. I regarded this as not acceptable. He told that professor Trappeniers has said that investigation should be done on the hypothesis. I don’t know if this investigation has been done.

To the magazine American Journal of Science I had sent a letter at August 7, 2013. I wrote: “Many years ago I drew up a hypothesis to explain gravity. That time the astronomers assumed that the big bang caused the expansion of the universe.” …………. “With my hypothesis I could explain the expansion of the universe. For this explanation a big bang is not necessary. I concluded that the expansion will go faster and not cease. I made this conclusion in 1983 or earlier.” I added the hypothesis as an appendix. In her letter of August 20, 2013, Mrs. Joan R. answered: “The topic of your paper is not within the scope of American Journal of Science.”

Astronomy belongs to science. I advise the editors to choose a better name for their magazine.

A rocket that is in the border of the universe, has the same velocity as the stars. When the engine is switched on, the rocket moves vaster than the stars. The velocity can become greater than the velocity of light. With respect to an observer on the earth. Light is transported by gravityparticles. From this assumption follows the conclusion that gravityparticles move with the velocity of light. Stars in the border of the universe can’t move faster than the gravityparticles. So the velocity of stars can’t be greater than the velocity of light. If a star, in the border of the universe, emits a lightwave in the direction of the earth, then this wave is transported by gravityparticles. The majority of these gravityparticles moves away from the center of the universe. After 1 second the wave is 186 thousand miles away from the star. However, the wave is less than 186 thousand miles closer to the earth. After a month the wave is surrounded by more gravityparticles that have a different direction. Every month the wave is a certain distance closer to the earth. But this distance is increasing. When the velocity of light is reached by the wave, with respect to the earth, the wave covers every month the same distance. If an observer on the earth multiplies the time the wave was on the way with the velocity of light, he becomes a distance that is greater than the distance from the earth to the star. It means that the stars in the border of the universe seem farther away then they are.

In the early 80’s I have set up the hypothesis. I have developed it farher by adding some assumptions. One assumption is that light is transported by gravityparticles. This assumption does not agree with some experiments. I know that. I have yet published this assumption, because the bending of a lightbeam along a heavy planet can easy be explained with it. An experiment is based on several assumptions. If an assumption is not correct, than the conclusion of the experiment can be not correct. An example. Copernicus believed that the planets rotate in perfect circles around the sun. He also believed that moonrock is attracted only by the moon and not by the earth. Since 1969 we know that this is not true. An experimentator who lays outside on a table a piece of moonrock, would expect that the rock rises up and, after a long journey, falls on the moon. He observes that the rock is still on the table. Then he concludes that the moon no longer exists. Experimental proved. This conclusion is not just, because an assumption, where the experiment is based on, is not just. Fortunately it seldom appears that an assumption is not just. However if an experiment doesn’t fit with an existing theory, one should be careful with the conclusion. It is possible that my assumption that light is transported by gravityparticles is not correct. On the other hand the hypothesis can still be correci. Of course the hypothesis can also be not correct. In that case I have made the greatest, astronomical discovery in history with a wrong hypothesis. Also remarkable.

There is a theory of the static universe. In the first time the universe didn’t expand. The hypothesis excludes that in the universe there where only stars. I presume that the stars are generated by heating up hydrogen with gravityparticles until nuclear fusion began. So, the black holes were earlier than the stars. If there are no gravityparticles the stars will explode. If there are gravityparticles the universe expands.

In de ruimte bewegen zeer kleine deeltjes in allerlei richtingen. De beweging van deze zwaartekrachtdeeltjes lijkt op de beweging van gasmoleculen. Er zijn twee verschillen. Zwaartekrachtdeeltjes bewegen veel sneller en ze kunnen door voorwerpen heen gaan. Als ze door een voorwerp heen gaan, neemt hun snelheid af. Een voorwerp dat zich op de aardbodem bevindt, wordt aan alle kanten getroffen door zwaartekrachtdeeltjes. In het horizontale vlak heffen de krachten, die door botsingen met de zwaartekrachtdeeltjes ontstaan, elkaar op. In de verticale richting gaat een stroom zwaartekrachtdeeltjes de aardbodem in. Een andere stroom komt met een kleinere snelheid de aardbodem uit. Elke stroom oefent een kracht uit op het voorwerp. Het verschil tussen de krachten van beide stromen is de zwaartekracht.

Het heelal was een paar miljard jaar geleden nog klein. Er waren sterren en zwarte gaten. Hiertussen bewogen de zwaartekrachtdeeltjes met grote snelheid. Zwaartekrachtdeeltjes worden uitgestoten door de zwarte gaten. Zwaartekrachtdeeltjes bestaan uit materie. Daardoor neemt de massa van een zwart gat af. De onbekende, donkere materie in het heelal bestaat uit zwaartekrachtdeeltjes. De sterren in het centrum ondervonden aan alle kanten botsingen met zwaartekrachtdeeltjes. Deze sterren bleven op hun plaats. De sterren aan de rand van het heelal ondervonden botsingen met zwaartekrachtdeeltjes aan een kant. Hierdoor begonnen deze sterren van het centrum af te bewegen. Het heelal ging uitdijen. Het uitdijen ging steeds sneller en is niet meer opgehouden. Men kan met de hypothese het uitdijen van het heelal verklaren zonder de aanname van de oerknal.

Geluid is een golfbeweging van gasmoleculen. Licht is een golfbeweging van zwaartekrachtdeeltjes. Een lichtstraal die langs een zware planeet gaat, wordt afgebogen in de richting van van de planeet. Een stroom zwaartekrachtdeeltjes gaat de planeet in en een andere stroom komt er met een kleinere snelheid uit. Als de lichtgolven bij de planeet zijn, worden ze afgebogen in de richting van de planeet. Met de hypothese kan men ook de afbuiging van een lichtstraal verklaren.

Als op een voorwerp een kracht wordt uitgeoefend, dan verandert de snelheid. Kracht = massa x versnelling. Formule: F = m x a .Een voorwerp bevindt zich in het heelal. Als er een voortstuwende kracht op wordt uitgeoefend, dan neemt de snelheid toe. Het voorwerp ondervindt aan de voorkant meer botsingen met zwaartekrachtdeeltjes dan aan de achterkant. Hierdoor ontstaat een kracht die de voortstuwende kracht tegenwerkt. F = F1 – F2 = m x a .Als de voortstuwende kracht F1 constant blijft, dan neemt de versnelling toch af. Met de eerste formule lijkt het alsof de massa van het voorwerp steeds groter wordt. Als een auto gaat rijden zorgt de voortstuwende kracht van de motor dat de snelheid van de auto toeneemt. Doordat er meer moleculen van de lucht ( luchtmoleculen bestaan niet ) tegen de voorkant botsen, ontstaat er een tegenwerkende kracht. Bij een bepaalde snelheid is de tegenwerkende kracht even groot als de voortstuwende kracht. Hoewel de motor kracht levert, blijft de snelheid van de auto gelijk. De massa van de auto is echter niet groter geworden.

Aan de rand van het heelal bewegen bijna alle zwaartekrachtdeeltjes van het centrum van het heelal af. De zwaartekrachtdeeltjes botsen aan een kant tegen de sterren. Daardoor bewegen deze sterren met zeer grote snelheid van het centrum af. De snelheid van de sterren kan niet groter worden dan de snelheid van de zwaartekrachtdeeltjes. Als daar een raket zou zijn, zou deze met dezelfde snelheid als de sterren van het centrum af bewegen. Als men de motor aanzet, dan kan de raket sneller bewegen dan de sterren. De snelheid kan groter worden dan de lichtsnelheid.

Een luchtschip wordt meegevoerd door de wind. Het luchtschip heeft dezelfde snelheid als de wind. Als men de motoren aanzet, dan kan het luchtschip sneller bewegen dan de wind.